Cambodia

[Waarschuwing: lang…:)]

Hallo allemaal,

Tijd om nog eens een mailtje te sturen 🙂 En meteen even duidelijk maken dat ik dus niet op dat vliegtuig zat dat gisteren of eergisteren in thailand een niet zo geslaagde landing uitvoerde…

Bon, na mijn eerste mail vanuit Bangkok ben ik met Sofie en Sanne naar Chaing Mai, 700 km ten noorden van thailand gereisd om er een driedaagse trekking te doen. De nachttrein die naar het schijnt een hele ervaring zou zijn paste niet in ons schema (lees: we waren wat te laat met boeken) en dus namen we de nachtbus… De grootste groep op de bus bestond uit Israeli, gaf me toch wel een dubbel gevoel 😉 Ik had de hele achterbank ingenomen en had verwacht een geweldige nachtrust tegemoet te gaan… Maar helaas pindakaas was dat buiten de aircon gerekend. Superuitvinding maar ik had de pech dat ik de airco niet kon afsluiten boven mijn “slaapplaats” (afsluitklepje kapot) en al de andere mensen op de bus deden dat wel met als gevolg dat er steeds koudere lucht bij mij terechtkwam…

De driedaagse trekking viel heel goed mee, de eerste twee dagen 3-4u wandelen met voldoende rustpauzes, af en toe een watervalleke om een doucheke te nemen en genoeg leuke mensen om een klapke mee te doen. Deze trekking werd verkocht als zijnde een trekking door de jungle maar dat was wel wat overdreven… maar toch de moeite! `s avonds sliepen we dan in een traditioneel dorpje en maakte de gids eten voor ons klaar. De eerste avond werden we door de plaatselijke jeugdbeweging ge-entertained door liedjes en dansjes…en acheraf mochten we dan onze centen boven halen want ja, “de kleintjes mogen toch ook wat zakgeld verdienen”.

De tweede dag opnieuw een paar uur gewandeld met een paar watervallekes tussendoor om `s avonds bij een andere stam (nuja, stam, gewoon thai people waarvan de voorouders een paar generaties terug uit Myanmar of China gekomen zijn). En dan `s avonds ‘verbroederd’ met de andere mensen die samen de trip deden. Superplezant! 5 ieren, 3 jongens die samenwerkten en twee vriendinnen die besloten dat het werken hun niet meer aanstond en onderweg waren naar nieuw zeeland om daar te reizen en te werken. 2 Israeli die beweerden geen koppel te zijn maar zich daar toch verdacht veel naar gedroegen en bijgevolg ook wat over geroddeld werd. en dan nog een stuk of 5 britten denk ik… en ook al zaten we daar redelijk ver van `t stad, frisse pintjes waren er genoeg en als ge met zoveel britten en ieren samen zijt, word er wel wat verzet… 🙂

De laatste dag bestond uit een beetje teleurstellende olifantenrit, ik had foto`s gezien waar mensen op olifanten door het water trokken… maar we hadden gewoon een toerke gemaakt van misschien 1 km… en onderweg moesten we dan nog bananen kopen om onze olifanten te voederen… een banaan = een stap vooruit en als de bananen na 20m op waren… probeer dan maar eens in olifanten taal uit te leggen dat het echt wel gedaan is met de snoepjes 🙂

Op de laatste dag van de trekking zijn we met dezelfde nachtbus naar bangkok gegaan, beetje meer geslapen als op het heengaan maar om 6u `s morgens gedropt ergens in bangkok… plezant is anders 🙂

De hoofdstad van thailand wordt omschreven als de stad die nooit slaapt en tis echt wel zo. `s ochtend om 6u zijn er al overal mensen in de weer, opkuisen, de eerste foodstall staan al klaar, de nachtclubs zullen net de laatste dronken toerist buitengezet hebben, monniken komen al rond om eten te bedelen… Heel raar, de monniken komen dan heel verlegen aan zo`n restaurant staan met een zilveren schaal en de mensen stoppen daar dan eten in, de monniken zullen dan op een heel gelovige manier `dankuwel`  zeggen denk ik en off they go 🙂 Ahja, ietsje later in de ochtend, 7u ofzo, klonk er ineens muziek door de luidsprekers… we denken dat dat het volkslied is… ideaal foto-moment want alles en iedereen staat dan even stil…

Nog een uur later zie je dan plots veel meer bedrijvigheid op de straten… toeristenwinkeltjes worden opgezet en de eerste cafe`s of restaurants gaan terug open…

`s avonds kan je ook zo`n transformatie zien, zo rond een uur of 8… dan komen er plots een hele hoop mensen met karrekes uit de straten en zetten dan overal kraamkes op waar ge souvenirs of andere brol kunt kopen 🙂 heel interessant allemaal… het wordt dan heel druk op de trottoirs (of misschien is dat gewoon omdat de helft van de oppervlakte door verkoopskraamkes wordt ingenomen?)

de laatste dag in bangkok en in thailand (vorige week dinsdag) nog eens een thai massage uitgeprobeerd, meteen anderhalf uur gepakt… sofie en sanne leken eerst een beetje bevreesd want de vorige van een half uur was nogal wat tegengevallen…ik daarentegen zag er best wel naar uit… maar eerlijk gezegd… die 90 minuten… ik was beter gewoon pintjes gaan pakken want al mijn spieren zaten beetje heel vast door de trektocht (mijn eigen fout, we kregen op voorhand duidelijk op een briefje wat we moesten meenemen maar den deze had toch wat meer mee) 🙂 het was pijnlijk en het leek alsof de masseuse wist dat ik pijn had… maar ik dacht “volhouden Ruben, seffes komt dat los en gaat ge net zo hard genieten als sofie en sanne…” maar dat bleef duren… eerlijk gezegd was ik CONTENT dat het gedaan was 🙂

Woensdag heb ik dan de eerste trein naar Cambodia genomen, om 5u opgestaan, de nacht ervoor niet kunnen slapen (nerveus? visa trouble?)… helemaal alleen verder, zou ik nog zo`n leuke mensen als sofie en sanne tegenkomen…?

Anyhow, de trein viel veel beter mee als gedacht! Het was een treinrit van 6 u, in derde klas en het koste me 48 (jawel, ongeveer 1 euro), ik had me voorgesteld tussen de kippen en balen stro ergens in een hoekske van de trein geduwd te worden…maar niets was minder waar. Veel beenruimte, ventilatorke, open raamke, easy ride. Na 6u, rond 12u middag, toegekomen aan de thaise kant van de grens met cambodia… ik wist dat ik met een tuktuk naar de grens moest maar ik had geen zin om afgeript te worden. Dus had ik maar meteen 2 andere backpackers aangesproken ( Anne en Genivieve (?) uit frankrijk) om een tuktuk te delen. Toegekomen aan de echte grens meteen aangesproken door thai mensen die beweerden mijn visum te kunnen regelen…yeah right, wij door, thailand buiten, niemandland in en aan de grens met cambodia mijn visum netjes geregeld zonder extra geld te moeten geven voor extra service en nog geen 5 minuten moeten wachten… net binnen in cambodia en het leven veranderd er compleet. De weg is in superslechte staat, Sulawesi in Indonesie valt ermee te vergelijken. Duidelijk meer armoede dan in thailand. Net voorbij de douane controle kwam er iemand die zogezegd van de overheid was om ons op te pikken en ons free of charge met een busje tot aan het busstation te brengen… overheid of toeristische dienst is hier blijkbaar hetzelfde. We werden naar een taxi service gebracht en er werd ons een taxi aangesmeerd voor 15 $ pp of 60 voor de hele taxi (bus duurde dubbelzo lang en was 12 $)… Na een beetje afbieden konden we met zijn drieen met de taxi tot in siem reap (voor ankor wat) voor 50 $. En net op het moment dat we wilden vertrekken kwamen 5 andere backpackers binnen. Kwam goed uit, 2 taxis met 4 voor 15 $ elk.

Ik snap niet dat de overheid de weg niet beter onderhoud op dit stukje weg (de rest van de wegen hier in cambodia is goed)… elke 10 km vind je wel een groepje buldozers, pletwalsen en schrapers… maar die stampen gewoon de weg wat aan met nog meer zand en keien… Na een paar dagen regen zal dat waarschijnlijk wel weer vol gaten zitten…

Onderweg zie je eigenlijk niets meer dan kilometers rijstvelden, af en toe een groepje huizen (laat ik dat een dorpje noemen), alles heel vlak maar best wel mooi…

Vlak voordat we Siem Reap binnen gingen stopte de taxi en maande ons aan om een tuktuk verder te nemen maar wij maakten natuurlijk al meteen van onze tak omdat ze ons gezegd hadden ons tot het guesthouse van onze keuze te brengen… gelukkig was de tuktuk in de prijs inbegrepen… uiteraard werden we dan eerst naar het guesthouse van de tuktuk gebracht (ze krijgen commisie als ze gasten binnenbrengen)… ik heb dan meteen eigenlijk met 3 mensen waarmee ik de taxi deelde ook een kamer gedeeld… Megan (US), Emilia en Facundo (broer en zus uit argentinia)… Toffe mensen, `s avonds heel lekker gaan eten. Fried pepper with onion en nog iets voor 1 $! (drank niet inbegrepen) 🙂

Als jullie hier ooit zouden passeren, zeker Ankor Wat aandoen! Magnifiek allemaal! Immens groot, Bodobudur op Java is er niets tegen… We hadden met ons vieren 2 tuktuks gehuurd voor ons een dag te laten rondrijden in Ankor Wat (in totaal 40  km^2), wel zonder gids wat ik een beetje jammer vond achteraf… Maar geen nood, er lopen daar genoeg kinderen (vanaf een jaar of 4) rond die je vanalle boeken proberen te verslijten. Of blokfluiten, armbandjes, water, lonely planet… En allemaal spreken ze heel goed engels… met sommigen kan je echt een conversatie aangaan… waarom dat je hun stuff niet wilt kopen… of dan vragen ze vanwaar je bent en dan krijg je een repliek als “Belgium? Has 10 million people, speak 3 languages, capital brussels, near france and germany”… amazing…jammer dat ze niet naar school gaan in plaats van boeken of armbandjes te kopen…En eigenlijk, alles is “only one dollaaar, I give you 2 for one dollaaar” maar je kan ze niet allemaal iets geven… Maar een gewone “No sorry, thank you” krijgt meestal een “Sorry does not help me” als antwoord… of als gij een armbandje niet wilt dan zullen ze u wel een proberen te verkopen ‘for the girlfriend’… or for your friends… maar in tegenstelling tot “i dont have girlfriend” trappen ze er niet in als je ze probeert wijs te maken dat je eigenlijk ook geen vrienden hebt 🙂

Ze proberen echt alles… If you buy now, i can go home to sleep (`s avonds op het strand bv) of “If you not buy, i will cry…” en als je dan van iemand een pokkeduur flesje water van 1 $ koopt, dan is het “why you buy from her and not from me…” Enfin, klinkt grof maar je wordt het wel gewoon… ik geef liever de rest van mijn fruitsalad aan zo`n gastje of een stuk van mijn toast bij het ontbijt…en dat nemen ze dan ook wel aan…ze proberen hier zelfs hun kinderen te verkopen…zo probeerde iemand aan mij en megan een kleine te verkopen… maar daar hebben we vriendelijk voor bedankt…

Na ankor wat zijn we `s avonds in siem reap proberen uit te gaan, het was Megan`s birthday en ze wilde drinken… en zat worden zeker?  Twas plezant, tot we aan een nachtwinkel nog iets wilde kopen en er twee moeders met hun kleine stonden (ene zag eruit zoals je ie nog maar een paar maanden oud was)… bedelen om eten voor de kleine. Daar twee vlamingen tegengekomen en ene had al een blik poedermelk voor 4 dollar gekocht… we zijn daar maar aan ons guesthouse pintjes gaan pakken…

helemaal anders dus dan in thailand… en ja, ik zit hier al een paar dagen met een 50 dollar note die niemand wil aanpakken omdat ie een scheur heeft… of als ze willen wisselen dan moet ik 1 tot 10 dollar commisie betalen (gewoon om te ruilen, niet naar plaatselijke Riel wisselen)… vind ik persoonlijk een beetje belachelijk… geld is geld en ik weiger te betalen om geld in kleinere notes te krijgen… zelfs op de luchthaven in phnom penh wilden ze niet wisselen… en nu zit ik hier met dollars die niemand wilt en tegen dat ik thuis ben zal de dollar wel nog een paar cent gezakt zijn en blijf ik geld verliezen…

Soit, nu zit ik in Sihanoukville, had terug afgesproken met Sanne en Sofie en ik had gehoopt hier wat opt strand te kunnen uitrusten maar het heeft de hele dag op zijn belgisch geregend, miserabel… chance dat we met zijn vieren hier zijn en tv met filmkanelen hebben zodat we ons toch niet te hard hebben moeten vervelen 🙂

Morgen terug naar phnom penh, en over twee dagen richting vietnam!

Tot later