China. Apenland.

Een hele tijd terug was mijn kaart ingeslikt door de geldautomaat van mijn bank…Ik had nooit gedacht dat het me zoveel problemen zou opleveren! Gelukkig bestaat er in China een soort van centraal telefoonnummer waarop je je kaart kan blokkeren want -je weet het waarschijnlijk niet- je hebt slechts éénmaal je pincode nodig om toegang te krijgen tot de geldautomaat en daarna kan je zoveel geld afhalen als je wilt (per 250 euro, 2000 euro max per dag ofzo)! Als er dus toevallig iemand met verkeerde bedoelingen meteen na mij de geldautomaat gebruikt (en ik mijn kaart vergeet), kan die persoon dus rustig mijn rekening leeghalen. Bon, ik liet Jody naar dat nummer bellen en het was ‘n heel gedoe om mijn kaart te blokkeren aangezien ik het 15 cijferig account/card nummer niet uit het hoofd kende. Mijn naam laten spellen over de telefoon was nog moeilijker, gelukkig dat mijn paspoort nummer verstaanbaar was. Ze wisten me ook te vertellen dat ze konden checken hoeveel er nog opstond, daarvoor moest ik gewoon even mijn pincode via de telefoon intoetsen. De volgende morgen ging ik dan naar het kantoor om even mijn kaart op te halen maar op dat moment was mijn paspoort bij de politie om een nieuwe verblijfsvergunning aan te vragen en ik kon dus enkel mijn identititeit aantonen met mijn Chinees rijbewijs (link naam-paspoortnummer-foto), een digitale kopie van paspoort en mijn Belgische ID (link naam-foto). De bankbediende kon uiteindelijk de kopie van mijn paspoort op zijn computer oproepen, vergelijk die foto met mezelf en wist uiteindelijk te concluderen dat “inderdaad, deze kaart is van u”. Yes, dacht ik, ik ga hier nog sneller buiten zijn mét kaart dan ik initieel dacht. “Maar”, vervolgde de bankbediende, “ik moet uw echte paspoort zien om uw kaart terug te geven”. Zeggen dat ie bij de flikken ligt, hielp niets, evenmin als ‘n kopie. Soit, ik met veel geduld wachten op de flikken voor mijn verblijfsvergunning en paspoorten (oud en nieuw) terug te krijgen en dan zo snel mogelijk terug naar datzelfde bankkantoor te gaan. Een paar dagen later stond ik er terug, dezelfde bankbediende voor me en ik gaf dus snel even mijn oude paspoort (waarvan het Consulaat de hoekjes al had afgeknipt) en dacht dat ie wel zou doorhebben wat ik kwam doen. Was ie dus vergeten… Jody neemt over, toont mijn oude paspoort en ik dacht dat ik op tijd thuis zou zijn. Bankdebiel wantrouwig want die afgeknipte hoeksjes, dat is toch wel verdacht. Ik geef mijn nieuwe paspoort en hij flipt helemaal. De twee paspoort nummers komen niet overeen! Ramp, nog nooit meegemaakt! Wat doe ik nu? Hij haalt er zijn overste bij, dan nog eentje en uiteindelijk weten ze allemaal niet wat ze ermee moesten doen… Ze bleken er dus ‘n probleem van te maken dat mijn nieuw paspoort nummer veranderd is (in tegenstelling tot Chinese ID die nooit verandert, zoals ons rijksregisternummer) en dat dat niet in hun systeem past. Ik stelde voor om dan gewoon even ‘n uitzondering te maken en meteen mijn nieuw paspoort in te scannen en het oude te wissen. Het was nu onderhand wel duidelijk dat ik de enige rechtmatige eigenaar van die bankkaart was, simpel, toch? Nee hoor, kan niet! Ik stond in ‘n kantoor van ICBC in Wenzhou maar mijn kaart was aangevraagd in een kantoor van ICBC in Pingyang en ik moest dus naar dat ene kantoor in Pingyang om het vernieuwen van mijn gegevens in orde te krijgen.

Vandaag ging ik dus naar dat kantoor van ICBC in Pingyang met mijn nieuwe paspoort én Selina. Ik had haar ook even vermeld dat mijn bankkaart al ‘n beetje versleten was en dat er ‘n scheur van ‘n centimeter in de magneetstrook zat. Geen probleem, zegt ze, gewoon vernieuwen. De bankbediende hier wist ook niet goed wat te doen met twee verschillende paspoort nummers… Ze hebben het dan maar als volgt opgelost: Een nieuwe kaart gepakt en die gelinkt aan mijn naam en nieuw paspoort nummer maar hier is een kaartnummer gelijk aan rekeningnummer! Ze hebben dus eigenlijk een nieuw rekeningnummer geopend, het geld getransfereerd en me dan die nieuwe kaart gegeven. Ze zien een bankkaart hier blijkbaar als ‘n virtuele portefeuille, letterlijk dan. Ze koppelen uw geld aan een kaart en niet andersom zoals bij ons. En denk nu niet dat het oude rekening/kaartnummer gelinkt wordt aan het nieuwe… Gelukkig is hier enkel het werk die mij elke maand geld dient over te schrijven en ik dus mijn gewijzigd rekeningnummer maar één keer moet doorgeven.

Maar met wat ik hierboven geleerd heb, begrijp ik beter hoe het banksysteem feitelijk werkt. Ze zijn geavanceerder dan ons want ze krijgen hier ‘n smsje wanneer er geld gestort wordt of afgehaald wordt van uw rekening maar wanneer je de factuur van uw creditcard wilt betalen, moet je evenzeer achteraan de rij aanschuiven in het bankkantoor (dat heb ik van horen zeggen). Ik begrijp nu ook waarom zoveel dingen nog niet elektronisch betaald kunnen worden, ons systeem van domiciliëring is hier vrijwel onmogelijk in te voeren. Wat als je ‘n bedrijfje hebt, je verliest je kaart en je moet al je klanten/leveranciers gaan vertellen dat je rekeningnummer veranderd is?

Wil je geld overschrijven op ‘n andere rekening van ‘n andere bank dan is dat ‘n hele opgave. Jim had me gevraagd geld te storten op Carol’s rekening, zij is bij China Construction Bank, ikke bij ICBC. Ik dacht snel even via de ATM dat te doen (gaat perfect binnen dezelfde bank) maar dat ging niet. Toen ik dan ‘n keer met Rhyme in het bankkantoor was, wilde ik die pc’s in de hal ‘n keer testen. Je kon daarmee overschrijvingen doen, zalig! 🙂 Na het invoeren van pincode en selectie ‘overschrijving’ in het menu, krijg je ‘n mooi scherm waar je input gevraagd wordt. Eerst werd gevraagd welke bank, geen probleem. Twee, waar ligt die bank? Je moet dus het kantoor weten naarwaar je wil overschrijven (alhoewel op stadsniveau ook mogelijk zou zijn. Drie, het rekeningnummer (en controleer driedubbel, ze hebben hier nog niet gehoord van modulair rekenen). Vier, de naam? En dan als laatste veld staat er voor iedereen leesbaar hoeveel je nu eigenlijk op je rekening staan hebt. ‘n Geheim dat ik dus heb moeten prijsgeven aan Rhyme 🙂

Heel het gedoe rond het koppelen van rekeningnummers aan kaartnummers, verklaart wel waarom ze nog steeds geen chip gebruiken maar nog steeds die magneetstrook. Als ze 1,3 miljard Chinezen ineens een nieuwe bankkaart moeten geven, dat gaat nogal wat geven.

Binnenkort wil ik nog ‘n keer wat euro’s kopen, gelukkig dat Selina een omweg weet en de juiste mensen kent want voor buitenlanders is het echt niet eenvoudig om buitenlandse munt te kopen.