Dat dan weer wel!

Volgende week donderdag is het ‘Dragon boat festival’, een eeuwenoude traditie die sinds vorig jaar een betaalde feestdag gekregen heeft (ipv 3 dagen vrijaf met 1 mei krijgen de Chinezen 1 dag vrij voor 1 mei en 2 nieuwe feestdagen later in het jaar). Er worden dan rijstdumplings (of zoiets) gemaakt en zoals de naam al deed vermoeden, een dragon boat race. Omdat die dag op ‘n donderdag viel, vroeg ik onlangs aan Selina of er dan 4 dagen aan ‘n stuk feestjes en wedstrijden zijn waarop ze antwoordde dat dat waarschijnlijk niet zal zijn aangezien eind mei nogal dicht tegen ‘den blok’ (yep, ook hier) aanligt en de overheid graag heeft dat de studenten op hun gemak kunnen studeren. Daar zou ik als student helemaal mee akkoord gegaan zijn maar! die mannen moeten natuurlijk ook oefenen en daar zijn ze al ‘n week of twee mee bezig. Op 100 m van mijn appartement ligt ‘n kanaal/rivier/waterweg en in het weekend is dat dan wel leuk om vanop mijn terras die prutsers bezig te zien 🙂 Deze morgen waren ze toch wel ‘n beetje aan ‘t overdrijven. Miljaar, om 5u vuurwerk (dat gebeurt wel vaker, geen idee waarom) gevolgd door een door ‘n zware drum aangegeven ritme en de grote roerganger (haha) die met “ey, ey, ey!” zijn mannen wilde aanmoedigen. Ook al zit ik op het 14e, ik hoor de meeste dingen die op straat gebeuren (“het is hier niet zo koud als bij jullie dus wij hebben geen dubbel glas nodig als isolatie”).

Veel heb ik niet meer kunnen slapen en ik was van plan om zeker zo’n bootrace te gaan bekijken maar met zo’n asociaal gedrag tijdens hun trainingen weet ik niet of ze nog supporters verdienen…

By Ruben Vandekerkhof

Biographical info comes here!

1 comment

  1. Traditioneel eet je dan van de pakketjes ‘sticky rice’, ingepakt in bananenblaadjes waarin nog nootjes en vlees en andere ‘goodies’ mee in verpakt zitten. Er is een legende dat toen een van de belangrijke en geliefde mannen van de Chinese geschiedenis zichzelf verdronk, de mensen dergelijke pakketjes in de rivier gooiden zodat de vissen dit zouden eten en zijn lichaam ongeroerd zouden laten. Belganrijk dus om ze zo lekker mogelijk te maken.
    De lekkerste kan je -uiteraard- in Taiwan bij mijn Ama krijgen.

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *